10 فروردین 92

سلام دختر نازنینم. سلام رهای گلم

بهارت مبارک. سال نویت مبارک. ده ماهه شدنت مبارک. رویش دندان هایت مبارک(دوتا دندان پیشین مرکزی پایین). 

دخترم خیلی شیرین تر از قبل شده ای. بلد شده ای موشی میکنی میان خنده هایت. صدای خروس را در میآوری: میگویی گوگی گوگی گوگی(آخرین روزهای سال 91 بلد شدی). لب هایت به شیوه ی خودشان بلد شده اند بوسیدن را. این روزها به میل خودت و آگاهانه می ایستی. دست هایت را آزاد  میکنی و  چشمانت برق میزند و به تنهایی می ایستی. طولانی تر از قبل. ذوق کردن هایت را نگو. دو مدل ذوق کردن داری یکی از ته حلق و یکی از میان دهان. عاشق دالی کردن هستی و مدام دالی میکنی و میگویی دایی(به جای دالی). دای ها را هم دوست داری و هی خودت را برایشان لوس میکنی و بهشان میگویی دایی. این مدلی: دااا یییی

دخترم این را بدان که همیشه دوستت داشته ام و دوستت خواهم داشت. هرچه که بشود. دختر گلم من به خاطر تو خیلی گذشت ها کرده ام اما اوضاع بدتر شده که بهتر نشده است دلبندم. نمیتوانم اینجا به تفصیل بگویم. بزرگ که بشوی هم چیز را خواهی دانست. این را بدان که اگر روزی از تو دور بمانم و از من دور باشی تنها دلخوشی یم این خواهد بود که در آرامش بزرگ میشوی انشاالله. امیدوارم خدا عاقبت تو را بخیر کند و شاهد خوشبختی و شادمانی تو باشم.  البته که داشتن تو برای من خوشبختی است. بودنت. حضورت. خدا را به خاطر وجودت هزار بار شکر.

میبوسم ت و از خدا میخواهم که آخر و عاقبت مان را به خیر کند.